Chiński pendrive 4 TB – filmy działają, zdjęcia nie – fałszywa pojemność, testy H2testw, reklamacja

Pytanie

Chiński pendrive 4 TB czyta filmy, ale zdjęć nie, co to?

Odpowiedź Sztucznej Inteligencji

Bezpośrednia odpowiedź na pytanie

• Masz do czynienia z pendrive’em o sfałszowanej (zawyżonej) pojemności.
• Filmy mieszczą się w realnej części pamięci, zdjęcia trafiają już w „puste” logicznie obszary i są nieczytelne.

Kluczowe punkty: fałszywy firmware kontrolera, realna pojemność rzędu 8-32 GB, nadpisywanie danych po jej przekroczeniu, brak możliwości trwałego „naprawienia” do 4 TB.

Szczegółowa analiza problemu

1. Mechanizm oszustwa
   • Kontroler (np. Phison, Alcor, Chipsbank) ma zmodyfikowany firmware, który melduje komputerowi 4 TB.
   • System operacyjny tworzy odpowiednio dużą tablicę alokacji (exFAT/NTFS).
   • Do momentu zapisania realnej pojemności wszystko działa. Potem kontroler wchodzi w tryb „loop writing” – nowe sektory nadpisują najstarsze.

2. Dlaczego filmy działają, a zdjęcia nie
   • Film (pojedynczy plik 3-4 GB) mieści się w realnych kościach NAND.
   • Tysiące małych plików zdjęć szybko przekraczają fizyczny limit; system widzi nazwy, ale treść została nadpisana lub nigdy nie zapisana.

3. Typowe symptomy fałszywego pendrive’a
   • Podejrzanie niska cena (<200 zł za 4 TB).
   • Bardzo niska prędkość zapisu (1-5 MB/s).
   • Po odłączeniu i podłączeniu ponownym część plików staje się „zerowa” lub uszkodzona.

4. Testy diagnostyczne (destrukcyjne)
   • Windows: H2testw, FakeFlashTest (Quick Size + Full).
   • Linux/macOS: pakiet F3 (f3write, f3read).
   • Wynik w typowych fałszywkach: kilkanaście GB OK, reszta „DATA LOST”.

5. Co da się zrobić
   • Kopia wszystkiego, co jeszcze się otwiera.
   • Reklamacja / charge-back / spór na platformie (AliExpress, eBay itp.) z raportem z H2testw jako dowodem.
   • Teoretycznie można przeprogramować firmware („mass-production tool”) do realnej pojemności, ale jakość kości zwykle dyskwalifikuje urządzenie do czegokolwiek istotnego.

Aktualne informacje i trendy

• Pojedyncze, legalne pendrive’y >2 TB dopiero trafiają do oferty renomowanych producentów (Kingston DT Max 2 TB ~1300 zł). 4 TB w formacie USB-stick to w 2024 r. raczej prototypy lub bardzo drogi sprzęt enterprise.
• Masowa liczba fałszywek 2-8 TB z Chin wciąż rośnie; schemat oszustwa jest identyczny (manipulacja firmware).
• Nowe narzędzia do szybkiej weryfikacji (ValiDrive, Passmark BurnInTest „fake USB detection”) skracają czas testu z kilkunastu godzin do minut.

Wspierające wyjaśnienia i detale

• Gęstość zapisu: by uzyskać realne 4 TB w formacie pendrive, potrzeba min. 8 układów NAND 512 GB (QLC 232-layer) + kontroler; to wymuszałoby obudowę większą od typowego sticka i bardzo zaawansowany układ chłodzenia/przetwornic.
• System plików: FAT32 nie obsłuży >32 GB/ pliku >4 GB; dlatego fałszywki często przychodzą sformatowane jako exFAT, co ma ukryć problem do czasu przekroczenia realnej pojemności.

Aspekty etyczne i prawne

• Sprzedaż urządzeń z celowo sfałszowanymi parametrami narusza europejskie i polskie przepisy o nieuczciwych praktykach rynkowych.
• Kupujący ma prawo do pełnego zwrotu kosztów (rękojmia, charge-back, ochrona kupującego).
• Elektroniczne odpady: takie nośniki zaniżają statystyki niezawodności i trafiają na wysypiska – problem e-waste.

Praktyczne wskazówki

1. Natychmiast przestań zapisywać nowe dane.
2. Zgraj filmy/zdjęcia, które jeszcze da się odczytać.
3. Uruchom H2testw lub F3 na „all available space”; zachowaj wynik.
4. Zrób zrzuty ekranu, załącz do reklamacji.
5. Po zwrocie środków – zutylizuj sprzęt albo oznacz go jasno jako „16 GB real”.

Ewentualne zastrzeżenia lub uwagi dodatkowe

• Jeśli naprawdę potrzebujesz mobilnych 4 TB, rozważ mały SSD NVMe + obudowa USB-C (koszt 700-1200 zł).
• Istnieją rzadkie przypadki pendrive’ów z wadą systemu plików, ale objawy (tylko po przekroczeniu konkretnej wielkości) niemal zawsze wskazują na fałszywkę.

Sugestie dalszych badań

• Rozwój pamięci QLC/Penta-level (PLC) i 3D NAND 300+ warstw – kiedy pozwolą na uczciwe 4-8 TB w sticku.
• Algorytmy ECC w kontrolerach niskobudżetowych i ich wpływ na długowieczność danych.
• Standard USB4 80 Gb/s a wydajność pendrive’ów nowej generacji.

Krótkie podsumowanie

Pendrive deklarujący 4 TB za ułamek realnej ceny to niemal na pewno fałszywka. Firmware oszukuje komputer, a po przekroczeniu faktycznej (małej) pojemności nowe pliki nadpisują stare – stąd działające filmy i uszkodzone zdjęcia. Zweryfikuj nośnik H2testw/F3, zabezpiecz dowody, żądaj zwrotu pieniędzy i więcej nie powierzaj temu urządzeniu żadnych ważnych danych.

Pytanie

Jak sformatować taki pen, aby potem działały prawidłowo? Na FAT32?

Odpowiedź Sztucznej Inteligencji

Bezpośrednia odpowiedź na pytanie

‐ Samo sformatowanie pendrive’a do FAT32 nie usunie problemu „fałszywej” pojemności; kluczowe jest ustawienie partycji do realnego rozmiaru nośnika.
‐ Postępuj w dwóch krokach:

1. zweryfikuj rzeczywistą pojemność (H2testw/F3);
2. utwórz nową, mniejszą partycję odpowiadającą realnej wartości i dopiero ją sformatuj – najlepiej w exFAT (lub FAT32, gdy wymagana jest pełna kompatybilność).

Szczegółowa analiza problemu

1. Źródło trudności
   • Kontroler pendrive’a ma zmodyfikowany firmware, który zgłasza systemowi zawyżoną pojemność (np. 4 TB przy fizycznych 8–32 GB).
   • Po przekroczeniu realnej przestrzeni zapis jest nadpisywany w pętli, co uszkadza dane niezależnie od systemu plików.

2. Diagnostyka – pomiar realnej pojemności
   • Windows: H2testw („all available space”).
   • Linux/macOS: pakiet F3 (f3write, f3read).
   • Wynik testu (np. „15.2 GByte OK”) przyjmij jako maksymalny bezpieczny rozmiar, najlepiej pomniejszony o ~10 %.

3. Poprawne „naprawienie” pendrive’a
   a) Partycjonowanie (przykład Windows/diskpart):

      diskpart
      list disk
      select disk X        ← Upewnij się, że to właściwy numer
      clean
      create partition primary size=15360   ← 15 GB = 15 × 1024 MB
      format fs=exfat quick   ← lub fat32 quick
      assign
      exit

   b) Linux (przykład gdisk + mkfs.exfat): usunąć GPT/MBR, stworzyć nową partycję < real_size, mkfs.exfat /dev/sdX1.

4. Wybór systemu plików
   • FAT32 – maks. plik 4 GB, przestarzały, ale niemal uniwersalny.
   • exFAT – brak limitu 4 GB, optymalny dla flash, wspierany przez Windows ≥ 7, macOS, większość dystrybucji Linuksa (pakiet exfatprogs lub exfat-utils).
   • NTFS – możliwy, lecz większa liczba zapisów metadanych i niższa kompatybilność z elektroniką użytkową.

5. Zaawansowana opcja – Mass Production Tool
   • Wymaga identyfikacji kontrolera (ChipGenius, Flash Drive Information Extractor).
   • Ryzyko trwałego uszkodzenia; zalecane tylko doświadczonym użytkownikom.

Aktualne informacje i trendy

‐ exFAT stał się de-facto standardem dla dużych pendrive’ów odkąd Microsoft otworzył jego specyfikację (2019) – obsługa natywna w Linuksie od kernela 5.7.
‐ Kontrolery nowych generacji (Phison, Silicon Motion) implementują zabezpieczenia przed firmware-spoofingiem, lecz rynek tanich pendrive’ów z platform aukcyjnych nadal zalany jest modelami „fake capacity”.
‐ Coraz popularniejsze są weryfikatory sprzętowe (USB-Testers) wykrywające niezgodność deklarowanej i realnej wielkości.

Wspierające wyjaśnienia i detale

‐ Format logiczny (system plików) działa powyżej warstwy FTL (Flash Translation Layer); jeśli FTL kłamie, każdy system plików ulegnie uszkodzeniu po przekroczeniu realnej liczby bloków.
‐ Partycja mniejsza niż realna pojemność ≈ 10 % zapobiega zapisywaniu w słabsze bloki i poprawia żywotność (over-provisioning).

Aspekty etyczne i prawne

‐ Sprzedaż nośnika z fałszywą specyfikacją narusza prawo konsumenckie (Dyrektywa 2019/771, ustawa o prawach konsumenta).
‐ Masowa dystrybucja oszukanego firmware’u może stanowić oszustwo karne.
‐ Przechowywanie ważnych danych na wadliwym nośniku może narazić firmę na naruszenie RODO w razie utraty poufnych plików.

Praktyczne wskazówki

‐ Zawsze testuj pendrive/y z niepewnego źródła przed pierwszym użyciem.
‐ Przechowuj na takim urządzeniu wyłącznie dane tymczasowe.
‐ Jeśli to projekt firmowy – kup certyfikowane pendrive’y klasy industrial (SLC/TLC, gwarancja TBW).

Ewentualne zastrzeżenia lub uwagi dodatkowe

‐ Jakość kości NAND w podróbkach bywa ekstremalnie niska (zużyte lub odrzuty z fabryk); nawet po „naprawie” mogą wystąpić nagłe błędy.
‐ Czas zapisu często < 5 MB/s; duże pliki mogą wymagać kilkukrotnego zapisu zanim dane się „przyjmą”.
‐ Niektóre telewizory/kamery nadal wymagają FAT32 – rozważ wtedy podział na dwie partycje: małą FAT32 + reszta exFAT.

Sugestie dalszych badań

‐ Analiza firmware kontrolerów pod kątem wykrywania spoofingu (projekty open-source typu FlashROM).
‐ Metody automatycznego sprawdzania nośników w korporacyjnych systemach DLP.
‐ Rozwój narzędzi w stylu H2testw z obsługą USB-C i NVMe-USB.

Krótkie podsumowanie

1. Samo przeformatowanie na FAT32 nie wystarczy; problem jest sprzętowy.
2. Sprawdź realną pojemność (H2testw/F3).
3. Utwórz partycję wyłącznie do tej pojemności i sformatuj (exFAT lub FAT32).
4. Traktuj urządzenie jako zawodne; nie przechowuj krytycznych danych.
5. Rozważ zwrot/korektę handlową, a w przyszłości kupuj pendrive’y tylko od renomowanych producentów.