Czy mogę użyć zwykłych konensatorów elektrolitycznych do budowy powielacza napięcia o 10 stopniach powielania?
Kluczowe punkty
• polaryzacja kondensatorów
• ESR i prąd upływu (leakage)
• częstotliwość pracy i temperatura
• wytrzymałość napięciowa (≥ 2 · Vpeak_in + zapasy)
• bezpieczeństwo wysokiego napięcia
Powielacz tworzą dwa „łańcuchy” kondensatorów:
W idealnej analizie DC na każdym kondensatorze pojawia się niezmienny znak napięcia, ale szczyt ‑ dołek tętnień oraz stan nieustalony mogą powodować krótkotrwałe napięcia odwrotne rzędu kilku–kilkunastu voltów. Dla dielektryka elektrolitycznego jest to już poziom destrukcyjny.
• Polaryzacja – ≈ 1 V odwrotnej polaryzacji przy 50 Hz skraca żywotność o kilkadziesiąt %.
• ESR – kilkanaście-kilkadziesiąt mΩ → straty \(P_\text{strat} \approx I_\text{ripple}^2 \cdot ESR\).
• Leakage – przy 10 stopniach sumaryczny prąd upływu może przekroczyć prąd obciążenia i „zjeść” napięcie wyjściowe.
• Temperatura – wzrost o 10 °C podwaja tempo degradacji elektrolitu.
• Wytrzymałość napięciowa – typowy elektrolit ≥ 450 V; przy 10 stopniach i zasilaniu 230 V\(_\mathrm{RMS}\) (V\(_\text{peak}\)≈325 V) pojedynczy kondensator musi wytrzymać ≥ 650 V → trzeba łączyć szeregowo, co zmniejsza pojemność.
• Zasilanie pulsujące DC (mostek prostowniczy + powielacz) < 100 V, f ≤ 100 Hz.
• Mały pobór prądu, tolerancja dużych tętnień.
• Starannie policzona rezerwa napięciowa i chłodzenie.
• Brak polaryzacji ⇒ pełna odporność na AC.
• Niższy ESR (rzędu mΩ) i zerowy prąd upływu ≈ nA.
• Stabilność pojemności, długi czas życia (>100 k h).
• Dostępne warianty > 2 kV (MKP, C0G/NP0).
Przybliżony spadek napięcia na \(n\)-stopniowym powielaczu pod obciążeniem \(I\):
\[
\Delta V \approx \frac{I \cdot n (n+1)}{2 f C}
\]
(Zdaniem niezależnym od rezystancji źródła przy idealnych diodach).
Wysokie ESR skutecznie zmniejsza efektywną \(C\), powiększając \(\Delta V\).
Przykład (50 Hz, 10 stopni, 1 µF film, I = 1 mA):
\(\Delta V \approx (1\text{mA}\cdot 10\cdot 11)/(2\cdot 50\text{Hz}\cdot 1\mu\text{F}) \approx 1.1\; \mathrm{kV}\).
Elektrolit 1 µF z ESR = 1 Ω wygeneruje dodatkowo \(P_\text{strat}=I^2·ESR = 1 mW\) na element, ale przy 10 mA już 100 mW / szt., co prowadzi do grzania.
• Napięcia > 50 V DC są uznawane za niebezpieczne – obowiązek stosowania osłon, przewodów HV, znakowania CE/LVD.
• Urządzenia > 1 kV podlegają dodatkowym normom (PN-EN 61010-031, PN-EN 61010-2-034).
• Magazynowanie energii ⇒ konieczność obwodów rozładowujących (rezystor bleeder).
• Łączenie „back-to-back” dwóch elektrolitów tworzy element bipolarny, ale pojemność spada do połowy, a prąd upływu × 2 – rozwiązanie awaryjne, nie dla HV.
• Pojemności ≥ 10 µF są rzadko dostępne w filmie przy > 400 V; wtedy warto rozważyć aktywny powielacz synchroniczny (IC charge pump 𝑓 ≥ 100 kHz) lub transformator HV.
• Analiza multiplikatorów resonansowych (Greinacher, Marx) dla większej mocy.
• Porównanie SiC-MOSFET + LLC z powielaczem a klasycznego Cockcroft-Walton.
• Wpływ nieliniowej pojemności ceramicznych X7R przy HV i temperaturze.
Elektrolityki da się „zmusić” do pracy w 10-stopniowym powielaczu tylko w ściśle kontrolowanych, niskoczęstotliwościowych i niskonapięciowych warunkach. W większości realnych zastosowań (HV, > kHz, niezawodność) lepszym i bezpieczniejszym wyborem są kondensatory niepolaryzowane – foliowe lub wysokiego napięcia ceramiczne. Zapewniają one niższe straty, brak ryzyka odwrócenia polaryzacji i dłuższą żywotność całego układu.