Lemiesz pług Kverneland – do jakiej temperatury nagrzać do prostowania? Zakres 650–750°C

Pytanie

do jakiej temperatury rozgrzac lemiesz od pluga by go wyprostowac

Odpowiedź Sztucznej Inteligencji

Bezpośrednia odpowiedź na pytanie

• Do prostowania lemiesza najczęściej nagrzewa się strefę zgięcia do barwy ciemnoczerwonej, tj. około 650–750°C.
• Jeśli odkształcenie jest duże i trzeba wejść „w miękko”, nagrzewa się do 750–800°C, ale wtedy wskazane jest późniejsze odtworzenie obróbki cieplnej (hartowanie + odpuszczanie).
• Jeżeli nie planujesz ponownego hartowania, trzymaj się raczej ≤730–750°C i nagrzewaj możliwie daleko od krawędzi tnącej (chroń ją przed przegrzaniem).

Kluczowe punkty:

• 200–250°C wystarcza do podgrzania przed spawaniem/stres‑relief, ale nie daje plastyczności do skutecznego prostowania.
• Unikaj barwy pomarańczowo‑żółtej (>900–950°C): ryzyko przegrzania, rozrostu ziarna i odwęglenia.
• Po prostowaniu na ≥750°C strefa grzana traci twardość – bez ponownego hartowania zużyje się szybciej.

Szczegółowa analiza problemu

• Materiał lemiesza: zazwyczaj stale borowe/sprężynowe (np. 30MnB5/38MnB5) lub inne stale trudnościeralne, fabrycznie hartowane i odpuszczane; krawędź robocza bywa dodatkowo utwardzana (np. indukcyjnie).
• Reżimy temperaturowe i ich skutki:
  • 200–350°C: strefa „odpuszczania niskiego” – redukcja naprężeń, brak istotnej plastyczności; do prostowania niepraktyczne.
  • 450–600°C: wyraźniejsze odpuszczanie – nadal mało plastyczne, ryzyko spadku twardości bez zysku w formowaniu.
  • 650–750°C (ciemnoczerwony): subkrytyczne/tuż przy A1 – stal staje się wyraźnie plastyczna; możliwe skuteczne prostowanie przy ograniczonej degradacji, jeśli czas jest krótki i krawędź chłodzona/ekranowana.
  • 750–800(–850)°C: zakres austenityzacji dla wielu stali niskostopowych – prostuje się najłatwiej, ale po powolnym studzeniu strefa będzie zmiękczona; konieczne hartowanie i odpuszczanie, jeżeli chcesz odzyskać odporność na ścieranie/ugięcia.
• Punkty kontrolne:
  • Punkt Curie (zanik magnetyzmu) ≈768°C: powyżej tej temperatury stal staje się niemagnetyczna – wygodny test, by nie wejść „za wysoko”, jeśli nie planujesz późniejszego hartowania.
  • Ocena barwy: w półmroku 700°C to „wiśniowa czerwień”; w jasnym otoczeniu kolor wydaje się o wiele jaśniejszy – barwę oceniaj w osłoniętym świetle.

Praktyczne podejścia:

• Małe korekty, zachowanie twardości: 650–720°C, nagrzewanie tylko w strefie zgięcia, osłona krawędzi (mokra szmata/masa ogniotrwała/zanurzenie krawędzi w wodzie), prostowanie szybko na prasie/młotem, studzenie na powietrzu.
• Duże odkształcenia, pełna plastyczność: 780–820°C, prostowanie, następnie:
  • hartowanie: ponowne nagrzanie ~820–860°C (niemagnetyczna + ~40–60°C), chłodzenie w oleju hartowniczym,
  • odpuszczanie: 200–300°C (1–2 h) dla kompromisu twardość/udarność.
• Alternatywa bez grzania: prostowanie na zimno na prasie o dużym tonazu – zachowuje twardość, ale rośnie ryzyko pęknięć (obowiązkowe osłony i PPE).

Aktualne informacje i trendy

• W nowoczesnych lemieszach dominuje stal borowa hartowana i odpuszczana; producenci często deklarują dodatkowe utwardzenie krawędzi.
• Warsztaty stosują nagrzewanie indukcyjne z pirometrem – pozwala ściśle kontrolować 650–750°C lokalnie i nie „rozmiękczać” całego elementu.
• Zalecenia 200–250°C dotyczą w praktyce preheatu do spawania, a nie prostowania – nie zapewniają wymaganej plastyczności.

Wspierające wyjaśnienia i detale

• Ochrona krawędzi: woda w rynience, mokre szmaty, masy ceramiczne – ograniczają przepływ ciepła do ostrza.
• Indykatory temperatury: kredki/taśmy termiczne 650/700/750°C, test magnesem (unikaj >768°C bez planu obróbki cieplnej).
• Czas w temperaturze: im krótszy, tym mniejsze odwęglenie i spadek twardości; nagrzewaj możliwie szybko i równomiernie.

Aspekty etyczne i prawne

• Bezpieczeństwo: okulary, przyłbica, rękawice, odzież ognioodporna; kontrola strefy pracy (iskry, łuszcząca się zgorzelina); ostrożność przy pracy z olejem hartowniczym (palność).
• Sprzęt rolniczy po naprawie powinien być sprawdzony pod kątem pęknięć; awaria w polu może zagrażać operatorowi i osobom postronnym.

Praktyczne wskazówki

• Procedura „bez hartowania” (niewielkie krzywizny):
  1. Oczyść strefę zgięcia, zaznacz kredką 700°C.
  2. Nagrzej równomiernie do 650–720°C, chroń krawędź.
  3. Prostuj na prasie/młotem krótko i zdecydowanie.
  4. Studź na powietrzu; usuń zgorzelinę, skontroluj pęknięcia barwnikiem.
• Procedura „z odtworzeniem twardości” (duże odkształcenia):
  1. 780–820°C, prostowanie.
  2. 820–860°C, hartowanie w oleju.
  3. Odpuszczanie 200–300°C (1–2 h), studzenie na powietrzu.
• Unikaj punktowego przegrzewania – lepsza jest szersza, równomierna strefa grzana.

Ewentualne zastrzeżenia lub uwagi dodatkowe

• Bez znajomości gatunku stali parametry są przybliżone; różne stale (borowa vs sprężynowa) mają nieco inne „okna” obróbki.
• Jeśli lemiesz był napawany twardymi warstwami, lokalne przegrzanie może je zniszczyć – wówczas preferuj niższy zakres (650–720°C) lub wymianę elementu.
• Ekonomicznie przy mocno zdeformowanych, zużytych lemieszach wymiana bywa rozsądniejsza niż pełna obróbka cieplna po naprawie.

Sugestie dalszych badań

• Podaj producenta/model lemiesza lub oznaczenie materiału – zawężę zakres temperatur i dokładną sekwencję obróbki.
• Rozważ użycie pirometru i kredek termicznych; jeżeli dostęp do indukcji jest możliwy, to najbezpieczniejsze źródło ciepła.

Krótkie podsumowanie

• Najczęściej: 650–750°C (ciemnoczerwony) dla prostowania z minimalną utratą właściwości, z ochroną krawędzi i szybkim działaniem.
• Dla bardzo dużych wygięć: 750–800(–820)°C, a następnie hartowanie i odpuszczanie, aby przywrócić twardość.
• 200–250°C to za mało na plastyczne prostowanie – służy raczej do preheatu/stres‑relief, nie do kształtowania.