Moc Wi-Fi według regionów: USA, Europa, Japonia, Australia

Pytanie

Jaka jest moc wi fi według regionów

Odpowiedź Sztucznej Inteligencji

Bezpośrednia odpowiedź na pytanie

• Dopuszczalna moc nadajników Wi-Fi (zawsze w postaci EIRP*) jest ustalana przez lokalne organy regulacyjne i różni się w zależności od regionu, pasma i – w przypadku 5 GHz / 6 GHz – nawet w obrębie poszczególnych pod-pasm.
• Najbardziej restrykcyjna jest zwykle Europa (20 dBm = 100 mW w 2,4 GHz); najbardziej liberalne – USA i Kanada (do 36 dBm = 4 W w 2,4 GHz lub 5/6 GHz w określonych pod-pasmach).
• Przy konfiguracji sprzętu należy zawsze wybrać właściwy kod kraju, bo firmware automatycznie ogranicza zarówno moc, jak i dostępne kanały.

* EIRP – Equivalent/Effective Isotropic Radiated Power = moc nadajnika [dBm] + zysk anteny [dBi]

Bezpośrednia odpowiedź na pytanie

Szczegółowa analiza problemu

1. Główne organy regulacyjne
   • FCC (USA) • ISED (Kanada) • ETSI/ERC (UE) • MIC (Japonia) • ACMA (Australia)
   • MIIT (Chiny) + dziesiątki innych na świecie.
   Ich wytyczne przenikają do norm IEEE 802.11 poprzez dopuszczalne zakresy mocy i kanałów zapisane w firmware układowym (tzw. regulatory domain).

2. Limit mocy a pod-pasma
   Szczególnie w 5 GHz i 6 GHz moc zależy od:
   • zakresu częstotliwości (U-NII-1/2/2e/3, Band A/B/C, LPI/VLP/Standard Power)
   • warunków dodatkowych:
   – DFS (Dynamic Frequency Selection – ochrona radarów)
   – TPC (Transmit Power Control)
   – AFC (Automated Frequency Coordination – 6 GHz outdoor w USA/Kanadzie)
   • scenariusza pracy (indoor/outdoor).

3. Typowe maksymalne wartości – tabela poglądowa (stan na II kw. 2024)

* W wielu państwach UE pasmo 5725-5875 MHz jest traktowane jako SRD/ISM i wymaga osobnej licencji lub ograniczenia do 14 dBm.
** Przepisy MIIT podlegają częstym rewizjom; wymagana jest lokalna homologacja CCC.

4. Teoretyczne podstawy
   • Prawo Friisa: większa moc = logarytmicznie większy zasięg, ale jednocześnie więcej zakłóceń.
   • Bilans łącza: zysk anten, straty kabli, czułość odbiornika → często ważniejsze od samej mocy.
   • Gęstość sieci: w środowisku miejskim obniżenie mocy i zagęszczenie AP poprawia wydajność (efekt zanieczyszczenia eteru).

5. Praktyczne zastosowania
   • Projektowanie WLAN: przy wysokich limitach (USA, Kanada) stosuje się wyższą moc tylko na linkach PtP; w budynkach zaleca się ≤ 18 dBm, aby uniknąć „overshootu”.
   • Firmware sprzętu klasy enterprise (Cisco, Aruba, Ubiquiti) wymusza mapowanie mocy i kanałów zgodnie z wybranym country-code – ręczne obejście = naruszenie certyfikatu FCC/CE.

Aktualne informacje i trendy

• 6 GHz (Wi-Fi 6E, Wi-Fi 7) – kluczowa zmiana regulacyjna ostatnich lat. USA/ Kanada już udostępniają cały blok 5925-7125 MHz, UE – tylko 5945-6425 MHz i wyłącznie Low-Power Indoor / Very-Low-Power; outdoor zależy od dalszych analiz CEPT SE45 (2024-2025).
• System AFC – testy komercyjne w USA (Broadcom, Qualcomm, Comsearch). Zapewni dynamiczne przydzielanie częstotliwości dla urządzeń o mocy do 36 dBm outdoor.
• W Europie trwa harmonizacja pasma 5725-5875 MHz z usługami ITS/5G-AAU – możliwe zaostrzenie limitów lub konieczność DFS-class C.
• Wi-Fi 7 (802.11be) przewiduje agregację 320 MHz; w praktyce wymaga 6 GHz + niskie moce VLP w urządzeniach mobilnych.

Wspierające wyjaśnienia i detale

• Konwersja:
  \[ \text{dBm} = 10 \log_{10}!\left(\frac{P\,[\text{mW}]}{1\,\text{mW}}\right) \]
  20 dBm ≈ 100 mW, 30 dBm ≈ 1 W, 36 dBm ≈ 4 W.
• DFS: AP skanuje pasmo w poszukiwaniu impulsów radarowych; przy wykryciu przenosi sieć na inny kanał w ≤ 10 s.
• TPC: urządzenie obniża moc o ≥ 3 dB, gdy jakość łącza jest wystarczająca (obowiązkowe w niektórych pod-pasmach).

Aspekty etyczne i prawne

• Nadajnik pracujący powyżej limitu = emisja nieautoryzowana ⇒ ryzyko kar finansowych, zajęcia sprzętu (w PL: art. 209 Prawa telekomunikacyjnego).
• Interferencja z systemami radarowymi może wpływać na bezpieczeństwo lotów i meteorologię.
• Zdrowie: normy SAR/ICNIRP są spełnione przy regulacyjnych limitach mocy; sztuczne podbijanie mocy przekreśla certyfikaty bezpieczeństwa urządzenia.

Praktyczne wskazówki

1. Zawsze ustawiaj prawidłowy region w AP i kliencie (country-code).
2. Jeżeli potrzebny jest długi link zewnętrzny, najpierw zwiększ zysk anten (z zachowaniem EIRP), dopiero potem analizuj moc TX.
3. W budynkach biurowych projektuj wiele AP niskiej mocy (15-18 dBm) zamiast kilku „głośnych”.
4. Planując 6 GHz outdoor w Ameryce Płn. – zarejestruj sprzęt w bazie AFC.
5. Śledź lokalne aktualizacje (np. decyzje ECC/CEPT albo docket FCC 20-51).

Ewentualne zastrzeżenia lub uwagi dodatkowe

• W niektórych krajach (np. Meksyk, Brazylia) przepisy są w trakcie dostosowywania i mogą zmieniać się z miesiąca na miesiąc.
• Limity różnią się także między urządzeniem podstawowym (AP/Master) a klientem (Station/Subordinate) – zwłaszcza w USA (klient w U-NII-1 max 30 dBm).
• Część producentów azjatyckich umożliwia wybór regionu „World” – zazwyczaj odpowiada on najbardziej restrykcyjnemu zbiorowi limitów (≈ ETSI 20 dBm).

Sugestie dalszych badań

• Analiza wpływu systemów AFC na jakość usług outdoor Wi-Fi 6E w gęstych obszarach miejskich.
• Zbadanie korelacji pomiędzy planowaniem mocy (cell-edge SNR) a opóźnieniami w Wi-Fi 7 przy kanałach 320 MHz.
• Monitorowanie postępów prac CEPT SE45 i ITU-R w sprawie globalnej harmonizacji 6 GHz.

Krótkie podsumowanie

Limit mocy Wi-Fi to wiodący parametr regulacyjny, silnie zróżnicowany geograficznie. Europa narzuca 20 dBm w 2,4 GHz i 23–30 dBm w 5 GHz, USA/Kanada dopuszczają nawet 36 dBm (4 W) w kilku pod-pasmach 5 GHz i 6 GHz. We wszystkich regionach kluczowe są podział pasma, mechanizmy DFS/TPC/AFC i definicja EIRP. Praktyczny projekt sieci powinien zaczynać się od wyboru prawidłowego regionu, dostosowania mocy do środowiska i regularnej weryfikacji lokalnych przepisów, zwłaszcza w świetle dynamicznych zmian wokół pasma 6 GHz.