czy można przy pomocy modułu 7805 stabilizować wyższe napięcie
Kluczowe punkty
• Podniesienie masy = VOUT = 5 V + Vbias (dioda Zenera, diody krzemowe, dzielnik R).
• VIN ≤ 35 V (typ.) i musi spełniać VIN ≥ VOUT + Vdrop (≈2 ÷ 2,5 V).
• Wysokie straty mocy → konieczny radiator; sprawność < 40 % przy dużej różnicy napięć.
Zasada działania
7805 utrzymuje 5 V między pinem OUT a pinem GND. Jeśli GND zostanie uniesiony o Vbias, na wyjściu względem masy układu otrzymamy:
\[ V{OUT(real)} = 5\ \text{V} + V{bias} \]
Typowe metody utworzenia Vbias
a) Dioda Zenera (najstabilniejsza)
• Zenera 6 V8 ⇒ VOUT ≈ 11 V8
• Prąd polaryzacji zapewnia prąd własny 7805 (4 ÷ 8 mA).
b) Szereg diod krzemowych 1N4148/1N400x
• Każda dioda ≈ 0,65 V; np. trzy diody ⇒ VOUT ≈ 7 V.
• Odporność cieplna diod ogranicza prąd (kilkadziesiąt mA).
c) Dzielnik rezystorowy R1/R2
\[ V{bias} = V{OUT} \frac{R2}{R1+R2} + I_Q R2 \]
• Wahania I_Q (4 ÷ 8 mA) → słaba stabilność; metoda edukacyjna, nieprofesjonalna.
Warunki poprawnej pracy
• Minimalne napięcie wejściowe:
\[ V{IN(min)} ≈ V{OUT(real)} + V{drop} \]
gdzie \( V_{drop} = 2\,\text{÷}\,2{,}5\ \text{V} \).
• Maksymalne: 30 ÷ 35 V (zależnie od producenta).
• Moc strat:
\[ P{straty} = (V{IN} - V{OUT(real)}) \times I_{LOAD} \]
Przykład: VIN = 15 V, VOUT = 9 V, ILOAD = 0,5 A ⇒ P = 3 W → radiator TO-220 ≥ 20 K/W.
Skutki uboczne
• Gorsza regulacja liniowa i obciążeniowa.
• Ryzyko przegrzania i wyłączenia termicznego (Tj ≈ 125 °C).
• Brak zabezpieczenia przed odwrotną polaryzacją Vbias.
Lepsze alternatywy
• LM317/LM338: regulowane 1,25–37 V, precyzyjny dzielnik, lepsza stabilność.
• Seria 78xx o żądanym napięciu (7809, 7812, 7815…).
• Przetwornice impulsowe (buck) – sprawność 80–95 %, małe radiatory, szeroki zakres VIN.
• Producenci wycofują klasyczne 78xx w nowych projektach na rzecz LDO oraz przetwornic buck z serią MP23xx, LM2596, TPS54202 czy synchronizowanych step-down 1–2 MHz.
• Coraz popularniejsze gotowe mini-moduły buck (np. MP1584, XL4015) wyparły liniowe 7805 w aplikacjach > 200 mA.
• W aplikacjach bateriowych stosuje się LDO o niskim dropout (250–300 mV).
• Podnosząc masę stabilizatora „przesuwamy” całe jego wnętrze o Vbias – wszystkie ograniczenia prądowe i temperaturowe pozostają bez zmian.
• Przy dużym obciążeniu prąd na diodzie Zenera rośnie, więc należy dobrać diodę na właściwą moc (Pz ≈ Vz × Iz).
• Diodowej metody nie stosuje się przy dużej zmienności temperatur – temperaturowy współczynnik ≈ −2 mV/°C powoduje dryft VOUT.
• Bezpieczeństwo: przegrzany stabilizator może spowodować pożar lub awarię krytycznych urządzeń (np. systemów medycznych).
• Zgodność EMC: duże straty cieplne linearnego zasilacza bywają nieakceptowalne w sprzęcie zgodnym z dyrektywą EcoDesign.
• Regulacja przez podniesienie GND nie działa z nisko-dropoutowymi wersjami 7805 (dropout < 1 V) – prąd własny jest zbyt mały dla Zenery.
• W niektórych 7805 pin 2 jest elektro-mechanicznie połączony z tabliczką radiatorową – uniesienie GND wymaga izolowanego radiatora.
• Analiza wpływu temperaturowego współczynnika diody Zenera na stabilność długoterminową.
• Porównanie sprawności: 7805 + Zenera vs. nowoczesna przetwornica buck przy tym samym VOUT i ILOAD.
• Implementacja cyfrowo programowanych LDO (PMIC) w miejsce klasycznych stabilizatorów.
Można „wydusić” z 7805 napięcie większe niż 5 V, unosząc jego pin GND – najczyściej za pomocą diody Zenera. Rozwiązanie to jest jednak mało efektywne energetycznie, pogarsza stabilność i wymaga solidnego chłodzenia. W nowych projektach zaleca się sięgnąć po regulowane układy liniowe (LM317, LDO) lub – coraz częściej – po przetwornice impulsowe, które oferują wyższą sprawność i łatwiejszą kontrolę parametrów.