ZTE NI3-2511CD-PLUS
1.1 Oznaczenie FCC: NI3-2511CD-PLUS (26 IV 2002, producent – Senao International Co Ltd).
1.2 ZTE brandowała część serii 2511CD na rynek azjatycki; elektronika, PCB oraz firmware odpowiadają referencyjnemu projektowi Senao/PRISM 2.5.
• Interfejs: PCMCIA Typ II (16-bit, nie CardBus).
• Chipset: Intersil ISL3873 + ISL3686 (PRISM 2.5).
• Pasmo: 2,412–2,472 GHz (kanały 1-13).
• Modulacja: DSSS/CCK (1, 2, 5,5, 11 Mb/s).
• Moc TX: typ. +20 dBm (100 mW), w niektórych partiach do +23 dBm.
• Czułość RX: ≈ –82 dBm @ 11 Mb/s, –93 dBm @ 1 Mb/s.
• Antena: zintegrowana (brak gniazda zewnętrznego).
• Zabezpieczenia: 64/128-bit WEP; brak natywnego WPA/WPA2 (możliwe tylko z firmware ≥ 1.8 i hostapd w trybie WPA-PSK/TKIP, ale niestabilne).
• Zużycie prądu: ≈ 650 mA TX, ≈ 350 mA RX (5 V z magistrali PCMCIA).
• Wymiary: 118 × 54 × 5 mm; masa ~45 g.
Windows 98/ME/2000/XP
– Oryginalny pakiet „Senao 2511 series” (plik INF + SYS).
– Przy braku detekcji w laptopach Compaq/HP zalecane jest włączenie obsługi „legacy 16-bit PC Card” w BIOS/Chipset Setup.
Linux
– Moduły hostap_cs
, orinoco_cs
lub prism2_cs
(jądra 2.4 → 5.x).
– Dla WPA konieczny firmware 1.8 i pakiet hostapd
; zalecane użycie wyłącznie w trybie WEP/otwartym ze względu na niestabilność.
BSD / *nix
– Obsługa przez sterownik wi
(FreeBSD) lub an
/ath
w zależności od dystrybucji.
• Przywracanie łączności Wi-Fi w laptopach sprzed 2004 r. bez CardBus/USB 2.0.
• Projekty retro-computing, diagnostyka sieci 802.11b, sniffing w trybie monitor przy pomocy hostap.
• Laboratoria edukacyjne (pokaz protokołu DSSS/CCK).
• Standard 802.11b jest oficjalnie uznawany za przestarzały; większość nowych punktów dostępowych wyłącza go domyślnie.
• Notebooki produkowane od ~2010 r. nie posiadają już gniazd 16-bit PCMCIA; wymagany jest zatem sprzęt retro lub adapter CardBus-to-PCMCIA z samodzielnym zasilaniem.
• Współczesna alternatywa: micro-USB ↔ Wi-Fi dongle lub moduł ESP32 w trybie OTG RNDIS dla urządzeń embedded.
– Zgodnie z dokumentacją FCC, wszystkie wersje „2511CD-PLUS” wykorzystują to samo świadectwo homologacji; różnice PLUS/PLUS2/PLUS3 dotyczą wyłącznie rewizji PCB i drobnych zmian firmware.
– W porównaniu z popularną Orinoco Silver (15 dBm) karta Senao/ZTE oferowała ~6 dB wyższą moc, co dawało ~1,5-2× większy zasięg w środowiskach miejskich.
• WEP jest powszechnie uznany za niebezpieczny (złamany w < 1 min). Używanie go w sieci produkcyjnej narusza RODO, ISO 27001 i zalecenia NIST.
• 2,4 GHz należy do pasma ISM – obowiązuje ograniczenie mocy EIRP (100 mW w UE). Karta na maksymalnych ustawieniach może przekroczyć limit, dlatego należy redukować TX Power w sterowniku, jeżeli antena zewnętrzna zostałaby jednak dołączona (mody).
sudo modprobe hostap_cs
sudo iwconfig wlan0 mode monitor
– w ten sposób sprawdzisz, czy karta obsługuje tryb monitor. • Analiza porównawcza PRISM 2.5 vs. Atheros AR5001X (CardBus 802.11a/b).
• Możliwość wgrania otwartego firmware prism2_fw
1.8.4, aby uzyskać WPA-PSK TKIP.
• Testy kompatybilności z narzędziami aircrack-ng 1.7+ oraz Kismet 2023.
ZTE NI3-2511CD-PLUS to historyczna, 16-bitowa karta Wi-Fi 802.11b oparta na chipsecie Intersil PRISM 2.5. Zapewnia 11 Mb/s i stosunkowo dużą moc nadawczą, lecz dziś pozostaje wyłącznie ciekawostką dla pasjonatów sprzętu retro. Jeżeli potrzebujesz ją uruchomić, kluczowe jest zapewnienie zgodnego slotu PCMCIA, właściwych sterowników hostap/orinoco oraz świadomość ograniczeń bezpieczeństwa (WEP).